Kaibigan

 

©1997 Johnny Domawa

All Rights Reserved

(This is another high school poem written for a classmate who left school. I managed to find this in some of my old notes. Most of the poetry I've created at that time are lost because the notebook where they were written were never returned back. They say that I am good at writing in Filipino - I don't know really, I find it too flowery for my taste so I rarely write anything anymore in the vernacular)

 Sa pagdaloy ng agos sa ilog ng panahon

At pag-ingay ng hangin sa malalagong mga dahon

Di ko mapigilan na muling gunitain

Alaala ng kahapon, sa dulo ng mga pangitain

Sa panahong ganito at di ko maatim

Na muling pagbuksan mga pintuan sa dilim

Ay muli’t muli alaala mo’y nananawagan

Mula sa mga bagay bagay na pilit nililimutan

Kaibigan, sa mga panahong ganito

Pakiwari ko ikaw at ako’y napakalayo

Di ko man sa isip ikaw ay maiwaksi

Pakiramdam ko’y ako ang walang silbi

Nagdaan na’t lahat ang mga galaw ng orasan

At huli na ng ating malama’t matanawan

Na tayong dalawa , magkaibiga’y lumihis na

Ng landas na ngayo’s hinigop ng kawalan

Di ko man alam ngayon ang katagang sasabihin

Para ika’y bumalik sa ating dating pagtingin

Ay di ko maiwaksi ang mga alaalang naiwan

Mo, kaibigan, kailanma’y di ko malilimutan

Kaya saan ka man ngayon naroroon

Isaisip mo ang nagdaang mga kahapon

At kahit tayo’ng dalawa’y tuluyan ng malayo

Minahal at mahal pa rin kita kaibigan ko –